احترام به مهمان و مهمان­نوازی از خصوصیات عشایر بوده و چه بسا گاهی در این زمینه افراط نیز می­کردند. عشایر بی­احترامی به مهمان را به هیچ وجه روی بر نمی­تابیدند و در اطعام به او سعی بلیغی از خود نشان می­دهند. در اینکه کدامیک از عشایر در این صفت بارزتر هستند اختلاف وجود دارد.

 سردار ظفر در خاطرات خود ادعا و توجیهی ـ فارق از صحت و سقم این ادعا ـ خاص دارند. ایشان می­نویسد:ایلات قشقائی بنظر من بهترین ایلات ایران هستند از آراستگی و زیبائی و خوبی‌ و نیکوئی اندام و لباس وزین ویراق اسب و برتری بر بختیاری از این حیث دارند ولی‌ مثل بختیای مهمان­نواز و در خانه‌ی آن‌ها به روی واردین باز نیست،.............. در شجاعت هم شاید کم از بختیاری نباشند بیشتر آن‌ها شکاری و سوار تیراندازند و جهت‌ این‌که بختیاری‌ها در مهمان‌نوازی بر سایر ایلات برتری دارند این است که همسایه­ی اعراب‌ خوزستانند و اعراب در مهمان‌نوازی سرآمد تمام ایلات دنیا هستند و اهل جانکی گرمسیر چون نزدیکند اعراب از بختیاری مهمان‌نوازتر و نان بده‌ترند » در هر صورت و به طور طبیعی این مهمان­نوازی و لزوم رعایت حال او در منزل کدخدا، کلانتر، خان و به خصوص منزل ایلخان و حاجی ایلخانی بسی بیشتر از منازل رعیت مورد توجه قرار می­گرفت به خصوص این که اگر مهمان از راه دوری آمده باشد و خاص­تر این که زن نیز باشد! ولی با این حال در خاطرات خانم ایزابلا بیشوب، ایران گرد مشهور در بختیاری به نکته­ای جالب بر می­خوریم. او در خاطراتش در ملاقاتش با حاجیه بی­بی زینب همسر حاجی ایلخانی می­نویسد:

«حاجیه بی­بی زینب هم­چنین به علت این که ورود من، مقارن با ایام ماه مبارک رمضان بود نتوانست با چای و شیرینی از من پذیرایی کند معذرت­خواهی کرد .... »

آری؛ او بدون هیچ گونه شرمندگی و رودربایستی و در کمال احترام به مهمانش فرمان الهی را زیر پا نگذاشت و آیین خود را پاس داشت. بی تردید رگه­های توجه و رعایت قوانین الهی در میان طوائف و قبایل بختیاری به وفور یافت می­شود که توجه به آن برای علاقمندان می­تواند آموزنده باشد.

منبع: سایت بنیاد بین المللی بختیاری

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: